Timon van Gent

Beste lezer De inleiding van het verhaal "De eeuwige vloek" (deel 1): Geboren worden en sterven. Geboren worden en sterven. De natuurlijke kringloop van het leven. Overal en altijd. Zo is het nu eenmaal op Hama. Meedogenloos, maar onpartijdig. Er bestaat al sinds mensenheugenis een balans tussen leven en dood: wat gegeven werd, wordt ook weer afgenomen. Dit evenwicht echter is verstoord en daardoor zijn er gebeurtenissen in gang gezet waarvan niemand het einde kan vermoeden.       Van mijn geboorte kan ik me uiteraard niets meer herinneren, behalve wat mij verteld werd door mijn ouders. Er zouden twaalf dames aanwezig zijn geweest om mijn moeder te assisteren. Twaalf! Een aantal dat volgens het geloof van ons volk, de Atlar, me veel geluk zou moeten brengen. Feitelijk kwam dit bijna nooit voor op ons mooie eiland Eiran, zeker niet is ons klein dorpje. Maar mijn moeder en vader waren zeer geliefd. Ik was zelfs niet hun eerste, maar al hun tweede zoon. Toch stond

Beste lezer Je weet het ondertussen al: ik word vader . Nu, voor alle mannen met een zwangere vrouw, het zal de komende negen maanden over haar gaan. Bij alles en iedereen die je tegenkomt en daar kan je niet aan doen. Het is haar lichaam dat groeit en verandert, terwijl dat van jou (grotendeels) hetzelfde blijft. Het zal ook haar gemoed zijn dat schommelt, terwijl jij probeert alles kalm te houden. Ik kan echter niet klagen, integendeel. “Mijn vrouw” is het toonbeeld van een serene zwangere vrouw en geen “pregzilla”. Wat jij moet doen is simpel: zorg dat jij er voor haar bent, dat jij haar rots bent, waaraan ze zich in deze veranderende tijden kan vasthouden. Een collega die recent vader geworden was, had de volgende tip: “geen olie op het vuur gooien”. Wijze raad voor als het nodig blijkt, al kan je die in een gewone relatie ook gebruiken, niet? Jouw leven verandert ook drastisch, maar pas echt na die negen maand. Wat dat zal geven, zien we dan wel. Ik kijk er alvast naar uit!

Beste lezer Kerstmis is ondertussen al even voorbij en sinds kort – eindelijk! – ben ik de trotse eigenaar van mijn eigen SNES (Super Nintendo Entertainment System , maar beter bekend als gewoon “ Super Nintendo”). Zowaar een kerstcadeau van mijn lieftallige en zeer zwangere vrouw. Iemand voorspelde dat ik dat vlug beu zou worden en dat kan wel zijn, maar tot dat moment zal ik er toch heel wat plezier aan beleven. Ik merk dat de spelletjes hun charme helemaal nog niet verloren hebben en ik sta ik er van te kijken hoeveel zaken er spontaan en snel terug boven water komen. “Ha, daar zat er een ‘leventje’ verborgen. Als ik daarop spring en dan naar daar ga, kan ik er aan.” Het is echter niet altijd even moeilijk als ik me herinnerde, maar sommige spelletjes blijven wel een uitdaging. Het enige wat voorlopig een beetje tegenvalt zijn de (zeer repetitieve) muziekjes , maar verder is de volgende spreuk zeer relevant: “een kinderhand is gauw gevuld”. Persoonlijk vind ik dat we nooit tev

Beste lezer Laatst ben ik met vrienden gaan kijken naar de nieuwste Peter Jackson film: The Hobbit . Zeker de moeite waard, al worden de prijzen van de cinema elk jaar duurder… Hopelijk ben je ondertussen al bekend met het oeuvre van J.R.R. Tolkien (en niet alleen van de films), want voor een goede film heb je ook een goed verhaal nodig. Tolkien spendeerde heel zijn leven aan het bedenken en bewerken van zijn “wereld’ en zijn achtergrond in taal en literatuur hielp hem daar zeker bij. Het is eigenlijk een beetje jammer dat het voor hem vooral spielerei was en minder om boeken te schrijven. Moest hij in deze tijden leven, had hij zeker een paar tientallen trilogieën achter zijn naam staan, in plaats van een vijf- of zestal titels. Zelfs al zou hij kwaliteit boven kwantiteit verkiezen. De Silmarillion omvat genoeg anekdotes en geschiedenis om meerdere werken mee te vullen. Dit gezegd zijnde is zelf een fictieve wereld bedenken een leuke uitdaging. Een beetje zoals zelf een supe