Timon van Gent

Beste lezer Aansluitend op mijn vorige blog over de vrijheid van meningsuiting, hier een stukje over een ander oud zeer: godsdienst op school. Voor de eerlijkheid wil ik graag even mezelf kaderen, zodat je weet wie je voor je hebt. Ik ben niet gelovig opgevoed, niet gedoopt, heb nooit mijn communie gedaan, nooit op een school van het Vrije Net gezeten, niet getrouwd voor de Kerk en mijn twee kinderen zijn (en zullen) niet gedoopt (worden). Om met de deur in huis te vallen: waarom wordt er op school godsdienst onderwezen en waarom vind ik dat niet kunnen? Om daarop te kunnen antwoorden, vraag ik me het volgende af: waarom sturen we onze kinderen eigenlijk naar school? Om een aantal redenen: we hebben de tijd of de kennis niet meer om onze kinderen alles zelf te leren, om ze voor te bereiden op hun latere leven en om ze waarden mee te geven die we als maatschappij belangrijk vinden zodat de (toekomstige) burgers deze waarden delen. Als maatschappij kan je enkel proberen een

Opinie Het is eigenlijk de eerste keer dat ik me waag aan een actuele opinie. Waarom? Niet omdat ik voordien nooit een mening had. Integendeel. Omdat ik me er van bewust ben weinig af te weten van de complexe problemen die zich in de wereld voordoen. Toch waag ik nu een poging, de deur geheel openzettend voor ieder die wil beweren dat ik er te weinig vanaf weet. U heeft gelijk, maar zwijgen is erger dan onwetend blijken. Want zwijgen is instemmen. Mijn eerste reactie op de moorden in Parijs (Charlie Hebdo e.a.) was afschuw. Absolute afschuw. Daarna volgde onmacht en woede. Woede dat er nog altijd mensen sterven omwille van een mening. Erger nog, omwille van een satirische ‘tekeningetje’. Uit die woede vloeide de drang en misschien ook de noodzaak om schuldigen te kunnen aanduiden voor deze laffe daad. Om te begrijpen waarom zoiets gebeurde, maar vooral om te kunnen straffen. Een overduidelijk motief diende zich al snel aan, maar eigenlijk doet dat er niet toe. De reden is alge